Luong Son

Voor de ontwikkeling van het bedrijf dat ik hier in Hanoi adviseer heeft de eigenaresse een nieuw stuk land gekocht in Luong Son District ongeveer 45 km ten westen van Hanoi. We reden er donderdagmiddag door de enorme drukte van Hanoi naar toe en om een uur of half zes waren we op de plek waar de auto de weg niet meer aankon. De laatste twee kilometer moesten we lopen. Ik had natuurlijk te veel bij me maar gelukkig waren er ook twee motorrijders om een deel van de tassen en mensen naar boven te rijden. Dat was nog best een tocht en bijna niet te geloven dat het maar twee kilometer was. Enorm stijl en het begon natuurlijk al donker te worden. Met zijn drieën begonnen we lopend aan de tocht en natuurlijk was ik al snel kletsnat van het zweet. Gelukkig kwamen de motorrijders terug en toen we iets over de helft waren konden we achterop stappen voor het laatste stuk en toen het net donker was, waren we bij de buurman van het stuk grond waar we moesten zijn.

Deze buurman sprak opvallend goed Engels en het bleek al gauw dat hij opgegroeid was buiten Vietnam en de laatste 9 jaar als technicus in Parijs had gewerkt. Hij had zelfs al eens een fietstocht van Parijs naar Amsterdam gemaakt. Nu was hij terug in Vietnam en had een stuk grond gekocht waar het nog betaalbaar was en met vrienden in 20 dagen een huis gebouwd op de traditionele Vietnamese manier. Daarvoor waren alleen bamboe en natuurlijke materialen gebruikt met uitzondering van wat beton rond de palen in de grond. Zijn situatie was blijkbaar dermate bijzonder dat er bijna dagelijks bezoekers komen om één of een paar dagen bij hem te verblijven en te helpen met vrijwilligerswerk in de tuin. 

We hadden natuurlijk een en ander meegebracht voor het eten en er werd lekker gekookt op een houtvuur. Zelf leeft Ngo Cao Cuong heel sober en eet vegetarisch. Tijdens het diner was er nog een klein incident toen twee andere buren die we op onze voettocht tegen waren gekomen binnen vielen met een fles sterke drank. Ze probeerde iedereen, en vooral mij, aan het zuipen te krijgen maar ik kon het gelukkig bij één glas laten en uiteindelijk dropen de twee af. Zelf sloten we de dag af op de waranda, met lekkere rijst thee en de klanken van een Vietnamese fluit.

We sliepen allemaal op de gezamenlijke ruimte ieder onder zijn eigen muskieten net alleen de huiseigenaar in een tentje dat daar permanent stond. Ik heb heel redelijk geslapen omdat ik toch wel moe was. Het is natuurlijk wel even wennen, want wij zijn toch niet zo gewend aan alleen een bamboe matje. 

De volgende morgen uitgebreid het stuk land geïnspecteerd. Als land zeker geschikt en mooi om zo in ontwikkeling te brengen, al zal het laatste stuk weg goed moeten worden aangepakt. De eigenaar had wel zijn fiets meegenomen uit Frankrijk maar die stond werkeloos onder het huis, eigenlijk niet te gebruiken bij deze steile weg.

De volgende morgen tegen lunchtijd vertrokken we weer naar Hanoi. Een bijzondere ervaring rijker.