Posts

Toeristen

Afbeelding
Nepal grenst in het noorden, met de Himalaya, aan China (Tibet) en alle andere grenzen zijn met India. Er is veel grensverkeer met India voor handel: bijna alles wat in Nepal wordt ingevoerd komt via India, soms over de weg vanuit Calcutta (Kolkata). Maar ook passeren heel veel   mensen de grens met India, omdat er geen visumplicht bestaat tussen India en Nepal. Er is op het vliegveld een speciale rij voor Indiase ingezeten. Dat feit levert ook toerisme op. Toen ik in het oosten van Nepal was, niet ver van de grens, werd er in het hotel een Indiase bruiloft gevierd, met alles erop en eraan. Dat betekende dat er een heel podium in de tuin werd opgebouwd en er kwamen erebogen versierd met oranje Afrikaantjes. Alles met elkaar duurde de voorbereidingen drie dagen. De gasten verbleven voor het grootste deel in het hotel. In Nepal zijn ook veel belangrijke religieuze plaatsen voor Hindoes en Boeddhisten. Veel tempels, heilige plaatsen en de geboorteplek van de Boeddha. Er

Samen in Nepal

Afbeelding
Na mijn PUM missie in het uiterste oosten van Nepal zouden Felice en ik elkaar ontmoeten in Kathmandu. Dat had nog wel even wat voeten in de aarde, want mijn vlucht uit Bhadrapur had maar liefst 3 uur vertraging. Felice stond dus op mij te wachten in plaats van andersom. Gelukkig was ons vervoer naar het hotel nog aanwezig en het weerzien was prima. We zijn twee dagen in Kathmandu gebleven en hebben veel tempels en stupa’s gezien. We hadden een goede gids, Deepa, die ons met de nodige humor en kennis, veel over de geschiedenis, religie en gebouwen kon vertellen. Ze was onderwijzeres geweest maar jaren geleden gestopt omdat ze verontwaardigd was over het enorme verschil in betaling tussen mannelijke en vrouwelijke collega’s. Nu is ze freelance gids en dat past goed bij haar. Na Kathmandu een dag Patan en Brakthapur, weer met veel tempels en oude stad. Toen door naar Chitwan over de smalle bergweg. Een hele belevenis over de drukke weg, die op sommige stukken niet

Nepal

Afbeelding
De voorbereiding op een PUM missie geeft voor mij altijd nogal wat onzekerheid. De communicatie laat soms te wensen over en zelf heb ik vaak het idee dat mijn eigen uitzending niet zo voor de hand ligt als iedereen schijnt de denken. Toen de missie naar Nepal door leek te gaan hebben Felice en ik er een korte vakantie samen aangeknoopt. Als ik hier klaar ben vlieg ik terug naar Katmandoe om haar te ontmoeten en samen verder te gaan. Ik ben nu in het uiterste Oosten van Nepal vlak bij de grens met India. Het plaatsje heet Dhulawari. Ik vloog hiernaar toe uit Katmandoe en werd op het vliegveld opgepikt door Mr. Dilli de eigenaar van de kwekerij waar ik van dienst hoop te zijn. Mr. Dilli is een erg aardige, intelligente jonge man. Een echte familieman, die zijn bedrijf runt samen met zijn vrouw. Ze hebben een dochtertje van 6. Ik ben onder gebracht in een hotel in Dhulawari en de kwekerij waar de familie woont in een mooi huis, ligt op ongeveer 6 km afstand in Magurmari.

De Vietnamese keuken.

Afbeelding
Hoewel ik, na twee weken Vietnam, al weer terug in Nederland ben, wil ik toch nog een paar keer mijn overweldigende ervaringen aan dit blog toevertrouwen. Een van de opvallendste ervaringen was wel het eten. Mijn gastvrouw had er plezier in mij met zoveel mogelijk Vietnamese gerechten kennis te laten maken. We gingen drie keer per dag uit eten. Dat is in Vietnam niet heel bijzonder want veel mensen eten graag op straat. Daar vind je overal kleine eettentjes op de stoepen, ieder gespecialiseerd in zijn eigen gerecht, noodle soep, broodjes e.d. We hebben ook geluncht bij een leuk BBQ restaurant, erg goed ingericht met een goede afzuiging boven het vuur en een grote variatie aan te roosteren vis en vlees. Je merkt wel dat je een dagje ouder wordt als er van je verwacht wordt op de grond plaats te nemen voor het eten. De kleermakerszit waar iedereen hier moeiteloos in zakt is al heel lang geen haalbare kaart meer voor mij. Verschillende keren werden we ook uitgenodigd om bij m

Luong Son

Afbeelding
Voor de ontwikkeling van het bedrijf dat ik hier in Hanoi adviseer heeft de eigenaresse een nieuw stuk land gekocht in Luong Son District ongeveer 45 km ten westen van Hanoi. We reden er donderdagmiddag door de enorme drukte van Hanoi naar toe en om een uur of half zes waren we op de plek waar de auto de weg niet meer aankon. De laatste twee kilometer moesten we lopen. Ik had natuurlijk te veel bij me maar gelukkig waren er ook twee motorrijders om een deel van de tassen en mensen naar boven te rijden. Dat was nog best een tocht en bijna niet te geloven dat het maar twee kilometer was. Enorm stijl en het begon natuurlijk al donker te worden. Met zijn drieën begonnen we lopend aan de tocht en natuurlijk was ik al snel kletsnat van het zweet. Gelukkig kwamen de motorrijders terug en toen we iets over de helft waren konden we achterop stappen voor het laatste stuk en toen het net donker was, waren we bij de buurman van het stuk grond waar we moesten zijn. Deze